De laatste weken, het is toch allemaal een beetje dubbel..

Hmm daar beginnen de laatste weken alweer.

En zo zit je in het vliegtuig vanaf Amsterdam naar Australië en zo zit je alweer bijna in het vliegtuig naar huis. En dan gaat de tijd ontzettend snel! Ik weet nog goed dat ik in januari dacht.. zo we zijn bijna op de helft dus we hebben nog wel even.

Dus hoe hebben we deze laatste twee en een halve week doorgebracht.. Nou we hebben gewoon twee weken gewerkt hoor. Want tijdens de vakantie in Thailand en Indonesie is er toch wat meer geld de kassa uit gegaan dan was gedacht. Alleen dit keer was het maar voor drie dagen in de week en ook het poetsen stond niet meer op mijn programma. Dus ik had het een stuk rustiger. Maar gelukkig wel wat te doen want om twee en een halve week thuis te zitten en te wachten vind ik ook maar niks. Het was weer gewoon zoals altijd alleen minder gezeur omdat ik niet meer mee deed helpen met het poetsen. De laatste donderdag avond hebben we in de kroeg in Tammin doorgebracht en vrijdags zijn we nog naar Kellerberrin gegaan. Maar daar is helemaal niks meer te doen dus er stonden maar vijf man in de kroeg (inclusief Cameron en mij). We konden bij Jackie en Stuey verblijven, waar ik een half jaar terug mijn poster / artikel over mijn afstudeerproject heb geschreven. En de zondag hebben we lekker gebarbecued bij Pazza.

Al zou je denken dat de laatste twee weken samenwonen misschien wel het beste zijn, aangezien je er natuurlijk zo veel mogelijk uit wilt halen, dat was nu niet het geval.

We waren de laatste twee weken maar aan het sukkelen en hadden meerdere malen een meningsverschil. Want ik ga terug naar Nederland en wat dan.. Hoe serieus is hij en hoe serieus ben ik. Er hing spanning en de sfeer was anders wat ertoe leidde dat we minder praatte en niet wisten waar we aan toe waren. Zo hadden we ook een meningsverschil op een vrijdag avond na op stap te zijn geweest. Ik ging in de oude kamer liggen aangezien ik geen zin had in ruziemaken en gewoon wilde slapen en had zodoende de deur op slot gedaan. Cameron wilde toch graag dat ik bij hem in bed kwam slapen en is mij dus komen halen. Aangezien het daar winter is wilde ik niet onder de warme dekens uitkomen, ik moet toegeven dat ik ook niet geheel nuchter meer was maar uiteindelijk ben ik toch met tegenzin (omdat het zo koud was) opgestaan en samen met hem in bed gekropen. De volgende ochtend was hij gaan werken en ik zag dat er in de keuken en in de oude slaapkamer een luik open stond. Ik smste Cameron waarom die in hemelsnaam open waren en toen bleek dat aangezien ik de deur van de oude slaapkamer op slot had gedaan (wat ik al helemaal vergeten was) hij via het luik, dus onder het huis door was gekropen en zo bij mij terecht was gekomen. Hier moest ik dan toch hard om lachen aangezien hij normaal gesproken niet onder het huis door durft te kruipen. Je hebt niet veel ruimte en het kan best zijn dat er ergens een slang ligt te overwinteren. Hij had blijkbaar van te voren een half uur lang op de deur geklopt en mij geroepen maar ik was al in slaap gevallen toen mijn hoofd het kussen raakte. En toen ik niet reageerde was hij maar onder het huis doorgekropen.

Ik had graag gewild dat Cameron mee zou gaan naar Perth voor mijn laatste paar dagen. Maar aangezien hij eigenlijk geen vrij kon vragen op het werk na net een maand weg te zijn geweest, hij relatief hoge financiële maandelijkse lasten heeft was het nog eens drie dagen vrij vragen toch lastig. Dit vond ik natuurlijk erg jammer maar ik kon het ook wel begrijpen. Het is voor hem niet zo makkelijk als voor mij, aangezien ik nauwelijks aan financiële lasten vast zit. Toen ik de trein naar Perth wilde boeken voor zondag was deze vol. Dus dan maar maandag, had ik toch nog een nacht meer met Cameron. Dus ik zou maandag middag gaan en Cameron zou maandag na het werk komen. Want hij moest toch iets afgeven in Perth voor de baas dus zou hij maar één dag kwijt zijn. Was ik ook weer blij!

De laatste dagen zijn we bij Joe en Christine geweest en hebben gezellig met de familie gegeten. De laatste dag heb ik Cameron nog mee uiteten genomen. Van Christine en Joe heb ik een mooie armband gekregen met een koala en kangaroo hanger. Wat zijn het toch lieve mensen!!

En dan.. was het de ochtend dat ik in het vliegtuig moest stappen. Eerst naar Sydney, dan naar Dubai, vervolgens naar Londen voordat ik in Amsterdam aankwam. Ik vertrok om 7:55 vanuit Sydney en kwam de volgende dag om 10:40 in Amsterdam aan. Waar mijn ouders en zussen mij op stonden te wachten. Mijn zus had mij gesmst of ik het vliegtuig niet had gemist, aangezien ik iets te laat was maar ik had haar gesmst dat ik het wel had gehaald en nu maar even afwachten of mijn bagage het ook had gehaald. Na even gewacht te hebben bij de loopband werd mijn naam omgeroepen, of ik even naar kantoor wilde komen. Daar zul je het hebben.. mijn bagage was namelijk nog in Londen en had het dus niet gehaald. Het zou wat later op de dag aankomen en dan zouden ze het opsturen naar mijn huisadres. Nou prima! Hoef ik er tenminste niet mee te sjouwen!

Gelijk met mijn zussen en pa en ma geknuffeld en hoi gezegd. En dan voelt het helemaal niet of ik een jaar ben weggeweest! We hebben even koffie gedronken en zijn toen op weg naar huis gegaan.

We zijn weer veilig thuis! Terug naar het “gewone”  en “normale” leven. Het is voor mij alleen even wennen dat het een stuk drukker is. Want dat ben ik na een half jaar lang in the outback te hebben gewoond niet meer gewend natuurlijk.

En hoe nu met Cameron.. Ja dat is de grote vraag. Cameron’s armband hangt nog steeds om mijn pols en we zijn nog steeds samen. Het is natuurlijk een hele afstand.. verder weg kan bijna niet. Het ligt er een beetje aan hoe het met mij en het werken gaat. Mocht ik niks kunnen vinden.. in Australië is er een tekort. We weten nooit hoe het leven zal lopen.. De tijd zal het leren en over een half jaar kan ik jullie daar al heel wat meer over vertellen.

Iedereen bedankt voor het lezen! Ik ben niet een pro-schrijfster wat jullie allemaal wel ondervonden hebben, maar ik hoop toch dat jullie ervan hebben genoten. Ik heb ik ieder geval een top jaar achter de rug, ik heb veel geleerd en ben een onder anderen een stuk minder koppig!

Kort:
En zo zit je in het vliegtuig vanaf Amsterdam naar Australië en zo zit je alweer bijna in het vliegtuig naar huis. En dan gaat de tijd ontzettend snel! Ik weet nog goed dat ik in januari dacht.. zo we zijn bijna op de helft dus we hebben nog wel even.

Dus hoe hebben we deze laatste twee en een halve week doorgebracht.. Nou we hebben gewoon twee weken gewerkt hoor. Want tijdens de vakantie in Thailand en Indonesie is er toch wat meer geld de kassa uit gegaan dan was gedacht.

De laatste donderdag avond hebben we in de kroeg in Tammin doorgebracht en vrijdags zijn we nog naar Kellerberrin gegaan. Maar daar is helemaal niks meer te doen dus er stonden maar vijf man in de kroeg (inclusief Cameron en mij).

De laatste dagen zijn we bij Joe en Christine geweest en hebben gezellig met de familie gegeten. De laatste dag heb ik Cameron nog mee uiteten genomen. Van Christine en Joe heb ik een mooie armband gekregen met een koala en kangaroo hanger. Wat zijn het toch lieve mensen!!

En dan.. was het de ochtend dat ik in het vliegtuig moest stappen. Eerst naar Sydney, dan naar Dubai, vervolgens naar Londen voordat ik in Amsterdam aankwam. Ik vertrok om 7:55 vanuit Sydney en kwam de volgende dag om 10:40 in Amsterdam aan. Waar mijn ouders en zussen mij op stonden te wachten. Mijn zus had mij gesmst of ik het vliegtuig niet had gemist, aangezien ik iets te laat was maar ik had haar gesmst dat ik het wel had gehaald en nu maar even afwachten of mijn bagage het ook had gehaald. Na even gewacht te hebben bij de loopband werd mijn naam omgeroepen, of ik even naar kantoor wilde komen. Daar zul je het hebben.. mijn bagage was namelijk nog in Londen en had het dus niet gehaald. Het zou wat later op de dag aankomen en dan zouden ze het opsturen naar mijn huisadres. Nou prima! Hoef ik er tenminste niet mee te sjouwen!

En hoe nu met Cameron.. Ja dat is de grote vraag. Cameron’s armband hangt nog steeds om mijn pols en we zijn nog steeds samen. Het ligt er een beetje aan hoe het met mij en het werken gaat. Mocht ik niks kunnen vinden.. in Australië is er een tekort. We weten nooit hoe het leven zal lopen.. De tijd zal het leren en over een half jaar kan ik jullie daar al heel wat meer over vertellen

Iedereen bedankt voor het lezen! Ik ben niet een pro-schrijfster wat jullie allemaal wel ondervonden hebben, maar ik hoop toch dat jullie ervan hebben genoten. Ik heb ik ieder geval een top jaar achter de rug, ik heb veel geleerd en ben een onder anderen een stuk minder koppig!