Koh Tao! Broem broem scooter eiland!

We waren in Koh Phangan op de boot aan het wachten. Ditmaal was het niet een pond maar hoe zullen we het noemen, in ieder geval een minder grote boot. Al de bagage werd achter op de boot gelegd waar een zeil overheen gelegd werd zodat de koffers niet nat werden. Het was behoorlijk aan het waaien en de boot ging dus nogal op en neer. De golven waren zo nu en dan ook hoog en voordat de boot een grote de golf raakte werd de motor uitgezet. Ik weet even niet meer waarom, zal het zo Cameron eens vragen als hij thuiskomt van het werk. Ik probeerde wat te slapen en Cameron was ondertussen naar het dek gelopen. Hij werd een beetje misselijk, zeeziek. Even laten kwam hij weer terug en gingen we samen naar het dek. Het was vermakelijk om te zien hoe een aantal mensen hun sigaret probeerde aan te steken maar dit door de wind niet lukte. En zodoende kwamen ze allemaal uit op hetzelfde windvrije hoekje. Maar doordat de boot zo aan het schommelen was moesten ze tegen een muur aanleunen omdat ze anders niet rechtop konden blijven staan. 

Cameron was niet de enigste die last had van een schommelende boot, even later kwam er namelijk een meid het dek op en hield zich aan een grote ton vast voor als ze het nodige vocht ging verliezen. En daar kwam weer een grote golf aan, de motor ging uit en *splash, er kwam behoorlijk wat water over de rand, recht in het gezicht van dat meisje. Ik vond dit eigenlijk wel grappig maar kon het gelukkig inhouden. 

Cameron was zich op het vaste land aan het verheugen en gelukkig kwam het volgende eiland in zicht. Al de bagage werd via een metalen rails naar beneden gegleden en jij zelf mocht via een loopplank. Stil stond de boot niet en de loopplank was best steil dus dat was een leuke uitdaging. Zo daar waren we dan: Koh Tao. Scooter eiland hebben wij ervan gemaakt! Koh Tao is een klein eiland waar je in een paar uur het eiland kan hebben verkent. Ook hier waren we van plan om een scooter te huren. 

De nodige taxi chauffeurs stonden je al op te wachten om je naar je hostel, hotel of resort te brengen. Wij namen gewoon de benenwagen want het was maar een paar minuten lopen. Op het resort aangekomen werden onze koffers in een wagentje gestopt en deze werd naar ons huisje gereden wat nog geen minuut lopen was.

Wat een luxe! Ook het huisje zag er goed uit! Ditmaal hadden we ook een tv en oploskoffie in de kamer. We zouden hier maar twee nachten blijven dus we wilde geen tijd verliezen, hup uit de kamer dus. We hadden onze was ondertussen afgegeven aan de receptie (voor een kleine vergoeding doen ze het voor je wassen). Cameron ging een scooter huren en ik ging een snorkeltrip voor de volgende dag regelen. 

Cameron was helemaal in zijn element toen we rond aan het crossen waren. Het is maar goed dat ik niet heb gereden, anders waren er zeker ongelukken gebeurd als ik dezelfde weggetjes had genomen. Hij heeft iets meer ervaring van het op twee wielen in los zand en smalle weggetjes rijden dan ik. Op dit eiland had je een stuk meer kleinere weggetjes en heuveltjes. Uiteindelijk hebben we volgens mij elk mogelijke (on)begaanbaar pad uitgeprobeerd. Het eerste heuveltje was het beste, erg steil. We moesten samen naar voren leunen en hopen dat de brommer het zou halen. Maar ik moet zeggen, de brommertjes kunnen behoorlijk wat! Zo nu waren we boven.. dus we moesten ook weer naar beneden. Dit heb ik ook gefilmd. Een beetje jammer dat je op het filmpje niet kan zien hoe steil het is maar toen ik het filmpje terug zag.. ik wist niet dat ik zo als een meisje kon gillen! De remmen werden volop ingeknepen, gewicht zover mogelijk naar achter. Wat al lastig was want ik schoof constant naar voren (tjah.. zwaartekracht zullen we maar zeggen). Next hill! 

Zo hebben we een paar uur rondgereden. In de avond hebben net voor het slapen gaan even de tv aangezet en hebben we even Tom en Jerry gekeken. Wie had gedacht dat je dat in Thailand op de tv zou tegenkomen! 

De volgende ochtend lekker optijd op want we gingen snorkelen. Onze zwemspullen van de waslijn gehaald en snel ontbijten. 
Er was muziek op de boot dus ik stond al snel op het dek te dansen, in mijn eentje uiteraard. De bemanning kon er wel om lachen en ik had ook Cameron zover gekregen om met mij te dansen. Stond ik tenminste niet alleen voor schut. 

Ik had mezelf voordat we gingen en tussen het snorkelen door ingesmeerd, want je verbrand zo! Cameron had dit tijdens de trip gedaan. Het was heerlijk om zo in het water rond te dobberen en visjes en koraal te bekijken. We zijn op een aantal verschillende plekken geweest en telkens hadden we 30 tot 40minuten de tijd. Cameron was ook erg aan het genieten dus we waren constant zo lang mogelijk in het water. Het was niet zo indrukwekkend als in Cairns, great barrier reef, maar het was de moeite waard.

De laatste stop was op een klein eiland. Daar hadden we iets langer de tijd. Op naar het viewpunt, pff traplopen kan toch ook vermoeiend zijn! Zo fototje maken en we konden weer naar beneden, verder snorkelen. 

De dag vloog voorbij en wellicht hadden we onszelf beter op het eiland nog een keer in moeten smeren. We waren namelijk beide verbrand, ik iets meer dan Cameron, mijn rug, armen, benen en een mooie witte afdruk van mijn bikinibroekje. Dus heel mijn achterkant. De volgende dag had ik dus ook blaren op mijn rug. Gelukkig kon ik nog wel zitten maar veel bewegen onder de dekens zat er niet in. 

Dit had ik ook naar o.a. mijn ouders gemaild, met de bijpassende fotos natuurlijk en er werd gelijk advies gegeven, yoghurt en komkommers. Er word toch altijd met zorg meegedacht he!

Na het snorkelen hadden we onze was opgehaald en deze was ook nog eens netjes opgevouwen, gestreken en in een plastic zak gestopt. Wat wil je nog meer?!
Die avond en de volgende ochtend hadden we nog even rondgereden en nu hadden we echt alles van het eiland gezien!

Op naar het volgende eiland. Koh Samui.